Mürekkep Koyusu Aşk Şiiri - İrem Bayazıt

Nedir bu kalplerdeki amansız sevda?
Hep olanaksız kişileri sever zalim yürek,
Söz geçiremez olunca yüreğin deli dalgalarına
Ne yapsın ölümüne seven insanları toprağa gömen kürek

Sevdiğim vardı ölümüne sevdiğim
Gözleri hafif şehla
'Değerlim' diye severdi onu yüreğim
Özlediği zamanlarda

Gerçi o yanimdayken bile özlerdim onu
Bu aşkı o gözleriyle kurdu
Sanki bu nimet bana altın tepside sunuldu
Gece karanlığıma güneş gibi doğdu

Asıl neden şuydu;
Sınır bilmeyen tutkuydu,
İstanbul kokuyodu
O kalbimde mürekkep koyusu aşkı unuttu...