Geceden uzundu düşüncelerim,
Ağırdı yastığa varmayan başım,
Dedim bir kağıt bir de kalem yoldaşım,
Zifirde mürekkep damlıyor aşka.
Uyutmayan neyse, uyandıran da o,
Daldığın yerden bir sebep, kaldıran da o,
Bir ay ışığında ansızın aşkı yazdıran da o,
Gün doğarken mürekkep damlıyor aşka.
Şükür rahmete sebep, rahmet erişir arşa,
İlmine ermez sır gelsen de hangi yaşa,
Bir sokakta gözyaşın akar ya bir taşa,
Gün batarken aşkı yazdıran yine o...
Müberra Arıcı
Kayıt Tarihi : 23.8.2022 21:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)