Mürekkep Şiiri - Zeynep Beşen

Bu gün ,evet bu gün
Hatta şimdinin tam göbeğinde ,
Seni seven dışında hiç bir şey olmak istemiyorum,
Ballı mürekkep.
Ne güneşe bakan olmak,
Ne rüzgârı seven kalmak ,
Hatta yeni sulanmış çimleri de ekleyerek ...
Evet bu gün, hem de bu gün
Seni seven dışında hiç bir şey olmak istemiyorum.
Ne yurt olası
Ne yuva kurası
Ne anne olası
Ne baba olası
Ne kardeş bulasi
Oralı burali olmayi da ekleyerek ,
Dedim ya ;
Bu an'da ışte tam da bu an'da
Hemde kendinden emin duygularla
Seni seven dışında hiç bir şey olmak istemiyorum.
Ballı mürekkebim ,
Ha bu arada !
Yine seni ,göresi tutmuş gözlerimin ,
Bunu sana baktıkça daha iyi biliyorum ,
Lütfen ama lütfen
Bir daha bu kadar göresini bırakmayalim.
Bunu sende biliyorsun.
Lakin, tekrara vurmakta hoşuma gidiyor daima.
Ve Kalbim ,yalnizca sana atınca kendine geliyor ,bunu daima hatırinla hatırla.
Hem soylesene Gözlerim, gözlerini ,hangi ara bu kadar nasıl sevdi ,hiç anlamadım.
Peki ya Içim, yüreğini nasıl benimsedi böyle ?
Seni sevmenin bu hissini
Daha nasıl anlatırim bilmem ki ?
Hem ,olana üzülemiyorsam affet beni !
Bu,bu olanı yaşamanın sevinci,
Seninle ,evet seninle diyorum .
seninle yaşadığım her an'a
Nasil Minnettarım bir bil sen .
Şimdi Öyle yalandan da üzülemem ki .
Çünkü,çok sevgili ballı mürekkebim ,
Ben sende pişmansızlığı yaşadım
Adına her ne kadar aşk deselerde
Biliyorum, ben bizi yaşadım.
Ne ben kaldım ne sen kaldın
Yalnızca aşk vardı
Onu yaşadim.
Ben bu dünyanın kârini gözlerinden alanlardanim.
Işte bu yüzden,bu gün ,
Işte bu gün !
Seni seven dışında hiç bir şey olmak istemiyorum..
Seviyorum seni ,hoşça kal olur mu ?