Mürekkep Şiiri - Musa Yeşiltaş

Bir bitkinin özünden çıkarmıştım
Küçük buzağılar gibi sarhoş ve bitkindi
Onu elinden tutup sokaklara salmıştım
Söğütlere tutundu ve ilk kez 'anne' dedi

Titrek ve renksiz suydu gitgide mavi oldu
Aktı adını yazdı sokaklara
Çok şey yazmak istiyordu ve fakat o azdı
Durulsa mutlu mürekkep olurdu

Zaman akıyor insanlar ölüyor
Her kirletilen kağıt biraz daha lacivert
Belki mutluluk budur,belki daha çok sayfa
Su kattı kendine büyüdü mürekkep

Büyüyü bozardı su,eskiler bilir bunu
Artık ne söğütler kaldı ne sarhoş aydınlıklar
Anlamlandıramadı,kirletti hayatını
Adı mürekkepti,yayıldı leke oldu

10 Eylül 1999