Saçların mevsime karışır
Pencereler yüzünü çeker
Dökülür mevsim
Zaman sensin
Fırtınayı dinlemek mi
Rüzgarı çağır gelsin
Sabahı adımladım
Güneşli bir günün
Kış gibi resmiydin
Bir dünya tutulmak diyordu kalbin
Ay tutuldu bakışına
Gecenin en derin karanlığına
Geceyi sarınmış bakışları
Yağmur gizlenmiş cümlelerde
Bir sokak lambası
Sensizliğin gölgesine
Kaç şiir okur
Geceyi uyandır pencerende
Vedalar bağladım gülümsemene
Yağmur gözlerindi yine
Sel olup alıverdiğin cümlelerde
Yüreği toprak kalbi hava
Gök deniz bir olsa
Bu sarılmada
Kırkınım biraz
Mevsimden bilelim
İklim değişikliği dokunur
Ondandır diyelim
Her Sonbahar
Hüzün benim yine demekte
Kendine has bakışları olmalı
Sözüne söz lafına laf incelikten kopmak
Satırlarından esinlendim derken rüzgar
Ben mevsimi tanıyorum
Birazdan savuracak bakışlarından rüzgarı
Sayfa sayfa dökecek yüzünü
Hiç tutunamam satırlarına
Kelime kelime düşerken mısralarına
Sen şiirin kalbisin
Ben o uçuruma gözlerinde yakalandım
Satır ne bilsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!