Sabahın erken saatlerinde yürüyorum sessiz ve kimsesiz olan sokaklarda, hayasız ve kederli yuruyorum işik saçan lambaların altında,
uzaklarda geziniyorum varlığım şüphesiz,
gözlerim gözlerini arıyor, söyle neyleyim şu acunda
ben sensiz..
Aklım sende kaldı, neden böyle oldu, niçin böyle oldu bilmiyorum, pişman oldum aklım başıma geldi fakat artık çok geç, sen bana dönmez oldun..
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta