Mürekkebi Bitmiş Kalemimin Şiiri - Dinme ...

“Bitiverdi mürekkebi çilekeş kalemimin
Daha yazacak onca sancılı dizeler varken”
Bu gönül seni ister her daim yanımda olasın
Yokluğunun öfkeli girdabında sen
Senle yaşamayı kolay mı sandın?
Vuslata ermek için derin kederleri savmak
Hep aynı rüyaya dalmak seni görememek
Çeşme’de öksüz, mecnun, melül gibi yaşamak zül!

Beni hüzün şarkıları dinlemeğe mahkûm ettin
Odaların suskunluğu, duvarların sevimsizliğine
Sıraya dizdiğim sen kokulu mumlar ne yapsın?
Kâğıtlara karaladığım dizeler uçuşuyorlar
Sanki ben içtim onlar sarhoş olmuşlar
Boş kadehler boynun bükmüşler masada
Mumların gölgelerinde kıvranıyor şişeler
Seni mısralara, seni kitapların sayfalarına
Gömmek, ağrıma gidiyor gizlemek

Sen ayağıma değil kalbime pranga vuran kadın
Dayanılır gibi değil bendeki sen hayaliyle
Sensiz buz tutan Çeşme gecelerinde paslanmak.
Ölüme yatmak değil de nedir ki,
Kaç kez bozdum ettiğim yeminleri
Çaresizliğin sürgünlerinde çürüyen bu adam
Nasıl çıksın gün ışığına,
El yüzüne yüzündeki maskeyle nasıl baksın?
Mürekkebi bitti işte talihsiz kalemimin
Ne çok sözü varken daha yazacak
Mürekkebi dolduracak yabancı bir el olmasın
Çeşme şairinin mısraları ya tutmasın!

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2012. 01.