Bu resim yarım kaldı.
Mutluluğu çiziyordum oysa,
Gözlerini siyaha boyadım,
Saçlarına hiç dokunmadım.
Bir ev çizmiştim göl kenarında,
Şimdi sana engerekli bir yılanın
O tılsımlı sesiyle seslensem
Kalbimin kuşlarını
Yüreğine uçursam
O deniz mavisi gözlerini
Alıp yüreğime koysam
İstanbul büyük sevdaların kenti
Taşı zehir toprağı aş olan kent
Gökyüzün bile kaybetmiş maviliğini
Bütün şehri kapatmış kanatları akbabaların
İstanbul hayatları zift kaplamış şehir.
Kayboldum sokaklarında yıldızsız gecelerin
Tam üç gün anne
Ben ağladım şair dinledi,
Bi yerlerimde yara
Bi yerlerimde sızı
Anlatılmaz, avutulmaz bir duygu
Sarp kayalara çarpmış gibi
Adı ayrılık olan şiirler yazmaya başlamıştın
Ama ben hiç anlamamıştım
Çünkü ayrılığı hiç yaşamamıştım.
Oysa şimdi anlıyorum gözlerindeki manayı
Gülüşündeki derinliği,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!