Penceremden dışarı bakıyorum yine
Koşuşturan insanlara bakıyorum.
Sonra sen geliyorsun aklıma
Sen, o güzel günler ve ben.
Ben ki ölümün sessizliğine düşmüş
Bir oda ki; sensizliğin sessizliğin kolgezdiği zindan,
Bir oda ki; soyumu soysuzların arasında idrak ettiğim mekan
Ve bir oda ki; aşk yasak, hayal yasak ve ağlamak yasak kesin ferman.
İşte şimdi o odanın bir köşesindeyim,
Senden vazgeçip geçmemenin muhakemesindeyim.
Ama karar vermak zor,
Biliyorum:
Uzakta bir yerlerde solunmaktasın,
O yeşil gözlerinle bakınmaktasın,
Titrek ellerine sarılmış şimdi
Sözleşip yüreğinle beni unutmaktasın.
Duyuyorum:
Kokuşmuş çamaşırlarım, dağınık odam,
Umarsızca dumanı tüten sigaram
Hepsi şahit, aşikar sevdam
Yanık tütsü gibi kokuyor buram buram.
Başımda yelleri sevdamın,
Yorgun bir yağmur altında
Ayrılığın sesini çıkarırken ayaklarım
Hıçkırırksız ağlayan göğün gözyaşlarına
Karıştı iki damla yaşım.
Adını sayıklıyor şimdi dudaklarım
Ahınmı tuttu sevgilim?
Sokaklar çıkmaz oldu,
Sesler duyulmaz,
Umutlar yeşermez,
Güller açmaz oldu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!