Yine başlıyorum uçsuz bucaksız karanlığın ufkunda,
Güneş doğarken…
Yine seni düşlüyorum zamanın ötesinde,
Hayallerimle…
Sen geldin sanıyorum ansızın güneş doğarken ufukta.
Güneş siluetini gösterdiğinde anlıyorum sen olmadığını.
Beyaz bir kar gibiydim kapında
Sen ezdin o karı inatlaşırcasına
Kirlettin güzel duygularımı
Tertemiz umutlarımı kirlettin.
Düşünmemeliydim bunları sana karşı
Ama olmadım senin gibi,olamadım
Gün geçtikçe artıyor yalnızlığı gecelerin
Gündüz ve gece birleşir oldu artık
Tövbe ettim uykulara
Rüyalara tövbe ettim
Seni görmekten korktuğum için beklide
Tekrar gelmenden
Yeni bir sayfa açıyorum hayat defterime,
Seninle doldurmak isterdim sayfalarını aslında,
Ama ilk sayfasını bitirebildik sadece.
İlk sayfa diyorum,ilk aşkımdın çünkü sen...
Kimseye açmadım bu defteri daha önce,
Sadece sana açmıştım bu sayfaları,
Mavi bir güvercinim kapında.
Umutları tükenmiş bekliyorum öylece.
Haykırmak istiyorum sana,
Seni seviyorum dön ne olur diyeceğim.
Hatırlıyorum dilimin olmadığını,
Beni anlamadığını.
Birden hüzün çöktü yine içime.
Sebebini anlayamadım düşündüm,
Ve sen geldin birden aklıma.
Aslında hüznümün sebebi sendin.
Karıştırırken okuldan kalma eski defterimi,
Birden seni gördüm yapraklar arasında.
Ölürsem eğer, yak beni
Küllerimi dök mavi denizlere
Yem olarak balıklara
Ruhum onlarla birlikte dalgalansın denizlerde.
Bir martı koparsın mavi denizden balığı,
Ruhum damarlarında aksın özgürce,
Zaman olur yaprak yaprak dökülür insan
Anlamadan ne olduğunu
Hayatın sonbaharındadır artık o
İlkbaharını düşünür çoğu zaman
Ağlar, haykırırcasına ağlar
Keşke dönebilseydim o günlere diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!