Seni üzdüler değil mi çocuk
Yürüdüğün kaldırımların bile içi buruk
Beş parçaya bölünmüş yüreğinden
Kan damlıyor
usul usul
oluk oluk
Benim bir gönlüm vardı
ve gönlümde herkese bir yer vardı
Kimine köy
kimine kasabaydı
Ancak ''Sen'in'' bir ülken vardı.
Uykusuz kalemim uyandırdı beni
Seni anmanın tam vaktiydi
Çünkü gelişin bir baharın gelişiydi
Kırık dökük şu kelimeler inci gibi dizilecekti
Titreyen ellerimle seni yazmak güçtü
Koşa koşa geldim masanın başına
Usul usul yanaştım defterime
Gönlüm seslenecekti soluk kağıtlara
Gözlerim tanıklık edecekti yazılanlara
Herkes gibi olana şiir yazılmaz derler
Yokluğunu hiç yalnız bırakmadım
Bayat şarkılarla yaşlandım
Ve seni
Küf kokulu sayfalara yazdım.
Yollar hiç bitmedi
Gecenin sakinliği çökerken defterime
Senin varlığın artırırken içimdeki yokluğu
Benim bir garip, şu satır aralarında alan soluğu
Nereden bileceksin ki sen
aksayarak yürüyen ruhumu
Bilmezsin değil mi ?
Bir kalem niye yazar,
Bir adam niye tütün yakar.
Bir çift göz uzaklara niçin dalar..
Bilmezsin değil mi ?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!