Portakal bahçelerinin sökülmediği ülkeyi arıyorum.
Dökülen yaprakların mahsun kalmadığı.
İnsanların ağıtlar yakmadığı yerleri arıyorum.
Ah etmek şandan değil
Aşkımız candan değil
Bu seyir nasıl seyir
Yolumuz baldan değil
Kavrulurum yel olurum
Bir gün olur da sen, yorgun hissedersen
Kendinden kaçarak, yok olmak istersen
Her şey üzerine gelip seni boğarsa eğer,
Derinlere çaresiz, düşersen çocuk,
Yüreğim ısrarla kalır gölgende
Kanıma dokanır ayrılık
Ben aşka doymadım
Ellerim henüz minikti
Gözlerimde öyle
Dilime dolan şarkıları
Biz başkaları gibi değiliz…
Yosun kokan, yakamozlu gecelerimiz yok.
Martılı mavi göklerimiz yok başkaları gibi.
Dagları delen aşklarımız,
Dost sohbetli aksamlarımız yok.
Hadi desem kalk gidelim, gidecek yerimiz yok.
Cemre düşse toprağa,
Filizlense bahar.
Aşk delisidir gönül
Ne sevnir
Ne anlar
İster yaşadığı son anlar
Dün gece bir şiir yazdım ki sadece üç dize
kısacıktı
Mini Minnacık kendince
Üç dizede anlattım bilmeceyi
gizlice
Gecenin karanlığı neden bu kadar bilge
Elif gibi sever aşık
Aşk Allahın aşkıdır
Tecellisi güle düşmüş
O gül sensin sevdiğim
Aşığın gönlü ışık
Hüznüm, kente çöken sis gibi kaplamış derinlerimi.
Deli dalgalarım var; kayadan kayaya çarpar bedenimi.
Sözlerimin hükmü sadece sende saklıdır.
Dilim ne derse desin, her zaman kalbim haklıdır.
Düşün, bir düş düşer ki uçurumdan, Allah’a emanet.
Gözlerin beni hayatta tutar.
Her insan biraz eksik, dar.
Manasız biraz, biraz yar
Biraz yaralı, biraz değil.
Biraz solgun, biraz değil.
Her insan biraz Deniz, biraz vurgun
Derinlere dalar biraz, biraz yorgun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!