Murat Mazlum Şiirleri - Şair Murat Mazlum

Nasıl yazar insan bilir misin?
Bazen bir söze takılır kalır.
Nasıl yaşar insan bilir misin?
Bazen bir göze takılır kalır.
Kulaklarında çınlar mazinin sesleri.
Koşmak istersin ovalara,bağlara.

Doludur içim gam ile hüsranla
Verin özgürlüğümü gideyim
'Barışamadım hala kavgamla'
Söyleyin suçum nedir bileyim
Günler aynı oldu birbiriyle
Konuşulmaz oldu biriyle!

Yıllar sonra,dün görmüşsün beni.
Yıllar sonra memleketime geldim.
Demişsin özlemiştim diye dostlara.
Yıllar sonra mı geldi aklın başına.
Kapanan sayfalar sarardı,dikilen güller soldu.
Duygular kör,dudaklar sana dair lal oldu.

Yine gece yarısı,alaca bir karanlık.
Bir yanda hasretin acısı.
Bir yanda uzun bir yalnızlık sancısı.
Yakıyor içimi uyku tutmuyor.
Değişiyor herşey,değişiyor herkes.
Değişiyor zaman.Vermiyor bu acı bir an olsun aman.

Ben hep net bir adamim
Zira Anadoluda büyüdüm yaşadım
Sevmem riyayi,yalanı,dolani
Sevmem rüyayı,dolabı,entrikayı
Sahtelere katlanamam
Ben net bir adamim içinde ağlayan çocuk

Bir çift göz salar beni sevdaya
Düşünürüm derin,derin
Gitmez aklımdan bakışların.
Ne de güzel o gözlerin,kaşların.
Bilmem sen de düşünür müsün beni?
Ben çıkaramıyorum aklımdan seni.

Günlerce yazsam anlatamam derdimi.
Sana yalan gelir,şaka gelir,oyun gelir.
Gelde bir bana sor halimi.
Yara açar,acı verir,zor gelir.
Kalemler anlar beni,kağıtlar ağlar da.
Sen anlamaz,dinlemezsin beni.

Bir şiirde,şarkıda,sokaklarda,en çokta yağmurda,
hatırlarım seni.
Beni sorma sakın,saçlarıma ak düştü.
Sakallarım hala aynı.
Fıtratım ciddi bilirsin hala aynı.
Diyemem halimi,devlet sırrı.

Narin dudakların kadar bu kelimeyi,
Belki hiç bir dudak anlamlı söyleyemedi.
Benim kadar yüceliğini belki hiç kimse bilemedi.
O dudakların dünya verdi.
Hayat verdi,can verdi.
İsteseydi kahrederdi ama etmedi.

Biraz şansın yaver gitse;
Çekemezler,kıskanırlar,kanatırlar
Dost bildiklerin
Canım dediklerin.
İstemezler iyi olmanı
Sözlerde severler,gerçekte al aşağı ederler.