Sevgi acı çekmeden yaşamak
Aşk acı çekmeye alışmak
Sevgi onu özlemek
Aşk onu görmeye korkmak
nazlı yari eller aldı
bu acılar bana kaldı
bu acılar bana kaldı
bırakın beni gideyim
ben o yarsız yaşayamam
ben o yarsız yaşayamam
Bir gül kopardım dalından
Kırmızı yaprakları elimde kaldı
Bir güzel sevdim candan
O da benim canımı aldı
Seni sevmek ne acıymış
bilsen ne kadar zor olduğunu ayrılığın
ayrılmazdın elbette bırakmazdın sevenini
hiç bırakmazdın ellerimi
sarardın boğarcasına sıkardın bedenimi
Garip anam bu gün neden ağlıyor
Askerimden mektup neden gelmiyor
Duydum memedimi kara toprak alıyor
Memedim memedim aslan memedim
Karatoprak aldı seni memedim
güneş batmadan gel sevdiğim
gel ki aydınlıkta göreyim o gül yüzünü
toprak sarmadan gel bitanem
gel ki sarayım seni kollarıma
kanıyor yüreğim acılar içinde
Başka dünyaların insanı olmuşsun sen
Burnun havada dünyayı ben yarattım diyorsun
Acı çektiriyorsun sana gönül verene
Seni seveni bilemiyorsun
Dönde bir bak ne hallere getirmişsin aşığını
Kadere boyun eğmiş ağlıyorsun
Gözlerinden yaşları durmadan akıtıyorsun
Bir bilsen ah! boş yere acı çekiyorsun
Sen Sevenini Bilmiyorsun
Bedenini sarmış bu zalim acı
aklıma birşey gelmiyorki
sadece senden başka
seni düşünüp seni özlüyorum
vede vede vede seni seviyorum
bitsin artık bu hasretlik
ıssız sokakların karanlık yollarında yürüyorum
Ağlıyorum sessiz sessiz sev can diye
Neden bilmiyorum yüreğim sızlıyor
Yoksa sevmiyormusun can beni
O güzel gözlerin gitmiyor önünden gözlerimin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!