(Zühre’nin şahsında tüm dönmesi istenen, beklenen, velhasıl bitmeyenlere)
Sana “her anım” diyesim var, akşamım, gecem, seherim, sabahım…
Sultan-ı Zühre’m, satırlarda seni senden dahi saklayacağım.
Düşlerim ele geçerse diye, adını ulu orta anmayacağım.
Sırnamemde seni, Zühre diye mahlaslandıracağım.
Ve devraldım vakarı dünyadan, ölümleri gördüğümde,
Oyunları, oyuncakları o vakit devrettim küçüklerime.
Saklambaçlarda sobelemeler, sobelenmeler,
Çelik çomak değnekleriyle uzaklara fırlatılmalar,
Yağ, bal satarımlar da dönüp arkana bakmalar,
Sekseklerde çizilen çizgilere basmadan sekmeler,
Sesini duymaya doyamadığım bir an,
Sessizlikten ürperdiğimi söylersem sana,
Sevda üstüne, yürekten nağmeli mırıldan bana;
Yak beni güzel, yak nakaratlarda.
Kara gözlerinde kaybolduğum bir an,
İki ayaklı aşk masasında, yere sağlam basan,
Dengeyi korumaya çalışan taraftım ben.
Masanın üzerinde ne varsa, yuvarlanmasına müsebbip,
Kırılan porselenlerin, camların bir numaralı katil zanlısı,
Sürekli sarsıntıların kaynağı, aksak ayaktın sen.
Ve nihayet, kırılacak bir şey kalmayınca,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!