Murat Kök Şiirleri - Şair Murat Kök

Gökyüzü ağlıyor yine
ıslatıyor hepimizi
yarin yokluğu
şemsiyesizlik
ve yalnızlık senfonisi
bir daha

Yitip gidersin yalnızlıklarda
tek başınasındır orda
üşürsün sevgisizlikten...
parmakların tutmaz
nefesin çıkmaz olur
bu an'larda

Ahh ahh
Ab-ı Hayat,
Bir görünüp
Sonra kayboldun.
Sırrına eremediğim,
Med Cezirden miras kalan.

Seni düşünüyorum
gülüşlerini,
avuçlarını,
sıcaklığını
ve fragmana dönen aşkımızı…

Gecenin karanlığında şiirler yazdım
Bu aşk geçer sandım
Kurşun kalemlerim bitti.
Ödünç yazısız beyaz kağıtlar aldım
Ve uyudum sarhoş gecelerde...

Bitti....


Bitti...
Aşk,
Sevda bitti

Uzaktasın ve
ben yalnızlık sarmalının
tam ortasındayım.
teğet geçer bakışlar üzerimden
gölgeler sahte,
düşlerim karanlık...

Uğurlayıp,
Geldik buraya.
Tabelası kırık
Bir kasaba.
Etrafta ne çayır var,
Ne de çimen..

En güzel öyküsüydü,
Yedi tepeli şehrin.
Denize yazılmıştı adın.

Gündüz,
Lodos oluyorduk,

Taşım ben,
Soluksuz yürüdüğün
Kaldırımda..

Çantanda kırmızı ruj,
Elinde bir kesik....