Belki (dönüşüne hasret) gözlerimi açık tutmaya sebeb
Gidişindir...
Yokluğundur belki de
Beni (her geçen gün) hayata bağlayan...
Belki de (sevgi batağında) filizlenişindir
Yüreğime darbe vuran...
Hakkari, Diyarbakır, Şırnak, Tunceli,
Herbiri bizim vatan kardeşim,
Namertler mehmete pusu kurarken
Sokakta gezme, utan! kardeşim,
İçimize fitne sokarlarken
Niye sabahı olmaz bu gecelerin...
Yoksa varda bizemi denk gelmez zerre ışığı güneşin...
Hep mahsun mu bakar ay?
Hep sönükmüdür yıldızların ey gökyüzü!
Sis bulutu niye bu kadar yakın gözlerime?
Niye yağmur çok yağar olduğum yere?
Mutlulukta yoksa ne var geriye kalan.
Hani hep güneş açacaktı?
Kar değil mi ayaklarıma dolan?
Mevsimlik bu hayat...
Bir kıştan arta kalan...
Süpürmüşler yüreğini,
İlk gidişinle parçalanmıştı yüreğim.
Yokluğunda gün geçtikçe bağlanıyordum.
Gün geçtikçe özlüyordum gözlerini...
Sonra geldin.
Sana ait herşeyi alıp gittin benden.
Sildin herşeyi yüreğimden.
Anladım ki sönmüş alev parlamazmış külünden...
Pusu çöker gecelere...
Gözler pus olur diller sus...
Dar gelir heryer sanki mapus...
Yalnizliksa mevzu bahis...
Sus gönlüm sus...
Her kederin sonu
sana dokunurken,
Her gecenin pusu
gündüzle kaybolurken,
Ve her sabahın heyecanı
sende yok olurken,
Dalarken uzaklara gözlerim,
Özledim can dediklerimi özledim.
Ararken gözlerinde ki ışığı,
Özledim işte çok özledim.
Vuslat uzakmış hasretlik zor gurbetlik zor.
Sol yanımla uzanmak istiyorum dizlerine,
Bu boşluğu bir tek sen doldurabilirsin Anne.
Sonra ağlamak istiyorum sessizce,
Korkma,üzülmüyorum, inan ben çok mutluyum Anne.
Birazdan kapanır zaten göz kapaklarım,
KEŞKE söylediğin son söz iki dudağının arasında boğulsaydı. KEŞKE bana kalan hüsran karşılığınca senin payınada mutluluk savrulsaydı.
KEŞKE baktığım her yerde seni hatırlamaktan daha kolay birşey olsaydı.
KEŞKE ikimizi de içine alacak kadar geniş bir kare
Ve İkimizin Adını kazıyabilecek kadar değerli bir ağaç olsaydı...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!