İstanbul doğumlu Türkçü şair adayı
Karanlıkta var oldum ben,
toprağın derin siyahında.
Ne bir ışık gördüm ne bir sıcaklık,
Köklerim sessizliğe sarılırdı.
Güneşe ihtiyacım yoktu.
Bir mabedi görüyorum, uzağımda.
Yolu yok ve çiçeklerle çevrili bir yalnızlık gibi.
Bakıyorum çevresine, gitmeyi deneyenler olmuş;
kırık dallar bırakmışlar arkalarında.
Mabedin doğası, yıkımlarını kapamaya çalışıyor;
tekrardan yeşillenmeye, dallarını onarmaya uğraşıyor.
Silik bir yıldızın ışığına âşık oldum,
Çünkü parlak olanlar gözümü alırdı,
Ben ise görmek değil, hissetmek isterdim:
Karanlıkta bile varlığını sürdüren o ince titremeyi.
O yıldız benim için değildi belki,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!