Bir gece ansızın şiir yazmaktı belkide aşk,
Durup dururken ağlamak veya nedensiz gülmek
ti,
Attığın mesaja geç cevap verdiğin de merak
etmek,
özlemek ti delicesine yanında olmak isterken
İstanbul gibi hem hırçın hem güzeldi gözlerin,
İçinde boğacak gibiydi bakışların beni,
Bazen gösteriyordun o ürkek korkak yüzünü,
Bazen de dik dururdun hüznünü saklardın istanbul gibi...
Satırlardan sen akıyor yine saat bilmem kaç,
Bir çay demliyorum tam içeceğim sen geliyorsun aklıma dalıyorum,
Bir bakıyorum soğumuş olsun içmiş gibi oldum diyorum,
Çıkıyorum balkona yıldızlar senin ismini yazmış yine dalıyorum,
Bir bakıyorum şafak vakti gelmiş biraz üşüyorum,
Ama biliyor musun gülüşün geliyor aklıma ısınıyorum...
Artık sende ki biz ben olmuşsa,
Şizofrenik duygular basmışsa bedenimi,
Hiçbir şey inandıramaz artık beni,
Senin narsistliğine meze olmuş aşk kelimesine..
Kalbim aralıklı bir kapı gibiydi,
Bakıp çıkanlarla dolu olan,
Ve o bakanlar hep bir şeyler eksilttiler
Araklayıp yüreğimden..
Bu şehirde binlerce gönül içinde bir ben tek,
Üşüyorum nerdesin bakışı güneş tanesi yar,
Şimdi konuşmam gerek susarsam öleceğim,
Rıhtımını yitirmiş gemiler gibi sahipsiz biçimdeyim,
Alabora edipte yalnız öldürme beni,
Yar...
O kadar mat ve soğuksun ki bana,
sevdam bile üşüyor sensiz sokaklarda,
sadece izliyor sevdam sadece gözlüyor bir selamını,
onu bile çok görüyor gibi gözlerin bugün bana,
O kadar soğuk ve mat sın ki bana,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!