Gördüm yine seni âk u pâk cemalinle
Bakamadym ârymdan ben ki oldum giryân
Mültebîsim çe?minden akan envâr ile
Muhabbetinden cân bulup co?tu bu cihan
Yârimden ayrı şu Bitlis ilinde
Dursam bir türlü durmasam bir türlü
Tiryâk kadehini alsam elime
İçsem bir türlü içmesem bir türlü
Sana bir balkondan bakabildim ancak,
Ey İstanbul!
Çünkü tepelerin bize artık çok uzak.
Sıra sıra evler
Uzun uzun caddeler boyunca
Küçüktüm, şöyle böyle altı yaşında.
Anamın ütülediği mendiller sarkardı kuşağımda.
Cebimde bir avuç leblebi şekeri,
çiğnenmiş sakıza bulanmışlardı
rutubetli birazda.
Umut oltamı salladım nasip deryasına
Özlemle bekledim payımı, haydi rasgele
Beni kapmış kancalar, bu bekleyiş boşuna
Çoktan tutulmuşum işte ya! Tutmak bahane
Pek severdim elma şekerini
Çok zevkliydi yemesi ama
Yine de elimde kalır kazığı.
Her elma şekerinin bitiminde,
Sıkılmış bir yumruk arasında
Bu acayip son, kesin bir vakıa
bahçemde bir nar fidanı
yanında bir kucak çalı
iki beyaz iskemle
ne iyi olurdu seninle
ve bakışmak! ...
kol kola girip dolaşmak
Son umudum,
O da terk etti beni,
Yine buz tuttu goncalarım.
Yalnızım bu şehirde,
Tek başınayım kalabalıklar içinde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!