Bir sabah güneşi ışıklarını saçarken
Sen yatağından kalkmadın
Uyan be koca yürekli adam
Uyan ve o mahsum gözlerinle bana bir bak
Her öksürüşünde önünde titreyen bu duvarlara
Gittikçe yaklaşıyorum
Hiç bu kadar yaklaşacağımı bilmezdim
Bu erken öleceğimi
Bu kadar çabuk ölümün beni bulacağını
Bilmezdim
Yürümekte zorlanıyorum
bir haber ver yüreğimin karanfili
ya da bir selam sal
gökler sensiz karanlık
bir ses ver sabah olsun
ne yarınlardan umut var sensiz
Yorgun bir adam vardı bir semtte
Geçmişten payını almış
Alamamışsada almaya çalışmış
Hayatın bütün acılarını tatmış bir adam
Yorulmuştu artık bu oyalanmalardan
Bırakmıştı tası tarağı
gel artık yüreğimin karanfili
gel ki;
son nefesimi vermeden seni göreyim
susma konuş
konuş ki;
senle hayata bağlanayım
tesadüftü onunla tanıştığımız ilk gün
Olanaksız diye düşünüyordum onu
Nasıl kapıldığımı bile hatırlamıyorum
Ama artık ben onu SEVİYORUM
bu ikinci bahardı benim için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!