Kuş vakitleriydi artık narin deminde süzülen
Baharlar ki buğulu tren camları arasında
Ardı arkası kesilmeyen eski bozkırlar
Hüzün düşmüş, kar tutmuş avuç içlerini
Bir bozgunun yanılıp gökten düşmesiyle.
Ağaç gövdeleriydi serin,sessiz
Bir tomurcuk patlamaya görsün
Bir kuş uçmaya; acı ve çığlık
Dizi dizi şiirleriyle
Yoksul, örselenmiş şairler
Ve dünyayı dolaşan amaçsız hüzün.
Gidiyorum sonunda
Yorgun düşleriyle vurulmuş kentlere
İsimsiz ve sahipsiz bakışlar altında
Kimselere hoşça kal bile demeden
Issız toprak yollara düşüyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!