MURAT EMRE'NİN ŞİİRİ
İNSAN
Dünyaya atılan her canlı,bir cambaz,
Zor olanı yapar ancak,kolayı başaramaz.
Beni hiç görmedin sen,
Sen kimseyi sevmedin aslında,
Sevmek öyle basit mi sandın,
Kendini benim yerime hiç koymadın sen...
Sana yüreğimi ikrâm ettim ben,
Yasaklanmış aşkların yeni bir başlangıcı
Seven ve sevilenin yakınlaşması yasak
El ele tutuşup sahillerde dolaşmak
Ve yasaktı meşkun mahallerde ağlamak
Sevgi sözcüklerinin kullanılması
'Babasızlık nasıl bir duygu? '
Diye soruldu mu hiç size?
Bana soruldu böyle bir soru,
Ben de cevapladım aheste aheste...
Küçüktüm babamı kaybettiğimde,
Böylesine bir sonsuzluk işte yalnızlık
Tüm dost dediklerin çekilir kabuğuna
Yalnız kalırsın bir an kendinle,başbaşa
Kendin de inanamazsın bazen yalnız kalışına
Bazen düşüncelere dalar kaybolursun
Bir gül tomurcuğu ile başlamıştı bülbülün güle aşkı
Bülbül güle aşıktı,gül ise ilkbahara
Tomurcuk açılınca bülbül,gül de aşık sanmıştı
Dikenler batmaya başlamıştı bülbül konuverince dala...
İlk defa bülbül,acıdan zevk almıştı
Sevdanın diğer bir adıydı ayrılık...
Aniden kapım çalmıştı bir pazar sabahı,
Kapıyı açıp seni içeri davet etmiştim.
Girmemiştin,ayrılık sözleri döküldü dudaklarından...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!