Kara, kara, düşünmeye gerek yok
Gel dünyayı, hoş edelim arkadaş
Düşünürsen, bu hayatta azap çok
Gel azabı, boş edelim arkadaş
Ne insanlar, gelip gitti, bu yoldan
Derdine düşmüşüm bir vefasızın
Yürek deryasından geçemiyorum
Boğulurum belki bir gün ansızın
Aşkına susadım içemiyorum
Hoş bir telaş gibiydi hoş bir telaş başlarda
Seninle aramızda geçenler ilk yaşlarda
Şimdi ise erirdi can olsaydı taşlar da
Bugünler sende kalsın bana dünlerimi ver
Bir insan değişir mi bir insan bu kadar da
Aynalara bakmazdım o var iken yanımda
Üzülüp ağlamazdım yaşarken her anımda
Şimdi içim yanarken, gittikçe artar sızım
Bir o kadar kimsesiz, bir o kadar ıssızım
Sevdalıyım, sevdalıyım ben sana
Bu aşkımı, ilan ettim dünyaya
Senin ile geldiğim an, yan yana
Sen benim ol, dünya ellerin olsun
Uzat ellerini, bana sevgilim
Gel olursa dertlerime
Saplanmadan çekilde git
Gül bahçesi yüreğime
Fide fide dikilde git
Git kimseye söylemeden
Gözlerim görmüyor açık olsa da
Derman olmuyorki yaşlar dolsa da
Gelip geçen sille tokat vursa da
Bana bundan beter acı veremez
Sorsan anlatması o kadar zor ki
Kahrolasın kaderim beni yara el ettin
Yapayalnız bırakıp ayazına yel ettin
Gün değil günler değil, ay değil aylar değil
Bitmeyen gecelerde gözyaşımı sel ettin
Sel ettin derya gibi özümü özden alıp
Bu aşkı burada bitti sansan da
Bir mendil misali tutup atsan da
Sanma ki ölürüm çekip vursan da
Daha senden çok şey alacağım var
Mehtabım dediğim gözden yanaktan
Bir bende değil ki herkeste elem
Kime sorsam diyor bozuldu alem
Rengarenk yaşlarla ağlayan kalem
Seni tutan eller ne imiş meğer
Yazan da çizen de benim diyen sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!