Ben aşık olmayı özledim.
Sevgilimle gezip dolaşmayı; her günün sonunda o vedalaşmalarda
bir sonra ki güne kadar bana sesini bırakanı özledim.
Onsuz hayat çekilmiyor be kardeşim.
Bazen tutuyorum aşkın kollarından iniyorum Taksim Meydanından Cezayir sokağına,
dehlizinde kaybolduğum o günlerde gelene geçene hava atıyorum.
Aşık olduğunu fısıltıyla dile getirmeyi
atlı karıncaya binmenin sana yakışmayacağını
koşmak geldiği halde içinden
cadde boyunca,
ağır adımlarla işine gücüne gitmeyi
seni çeviren polislere,
Ben seni
bir fotoğraf karesinde gözlerime
bakarak güldüğünde
sevdim.
Ben seni
Parmaklarım parmaklıklarda,
aşk tipi cezaevi.Gökyüzünü seyrediyorum
yaralı bir serçenin kalbi kadar
büyük;
Rüzgarın savurduğu bulutlar kadar,
yüce,yüksek,şeffaf,hafif...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!