Açtılar kalbimi baktılar yara
Gülmedi yüzümde bu bahtım kara
Güvenmiştim dosta düşürdü dara
Dost olan ağlasın derdime benim
Sızılar yüreğim nedendir bilmem
……..Ozanım…..
Bilirim yüreğin yufkadır senin
Gözünden yaşları dökme ozanım
Elbette geçecek zor günler senin
Namerde bileğin bükme ozanım
Koşardım bir zaman yokuş da düzde
Soğuk olur köyüm baharda güzde
Fer kalmadı gayrı ağlayan gözde
Tükenip bitmişim dost yordu beni
Bağlamışım umudumu ezelden
--Dar etmedin mi--
Neyine güvendim bu dünya senin.
Yiyip de ömrümü tüketmedin mi?
Sincice girince ruhuma benim.
Dünyamı başıma dar etmedin mi?
-
Seni aramaktan yoruldum artık
Elimde var olan resmin de yırtık
Bu nasıl sevdaymış bilmeden çattık
Görmek istiyorum engeldir dağlar
Gönlümden gönlüne yol var çizili
Ustası çogudu ellerde keser
Şimdiyse kayboldu kalmadı eser
Unutur gitmezsem el bana küser
Unutmam özledim gelirim köyüm
Bahçeli güzeldi evimde vardı
Sonbahar sabahı veda edişin
Hiç hoş olmadı buradan gidişin
Aklımı kurcalar hâlâ gülüşün
Defterime yazdım gittiğin o gün
Kapı kollarına dokunamadım
Oturup masada kahve içerken
Herkes sevdiğini almış geçerken
İçimden dertlenip bir ah çekerken
Duygulandım bir an geldin aklıma
Düşündüm başıma hata bulmadım
Gönlümle baş başa yazdığım şiir
Demeden çalı yon neden edepsiz
Olguma yazmıştım ona da dair
Derdin nedir söylesene edepsiz
Yakışmaz ki sana çalmak ğönülü
Şu gurbete nasıl oldu alıştım
Dönem dedim dönemedim kardeşim
Ömür verdim zor işlerde çalıştım
Gelem dedim gelemedim kardeşim
Unuttu çocuklar örfü âdeti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!