Ayrılığın beni böyle cansız bırakacağını bilmiyordum
Meğer ben seninle yaşıyormuşum geç anladım
Gece mehtabın pırıltısını artık görmüyorum
Tüm kapılarım kapandı kaldım karanlık odamda
Yine yapayalnız yine tek başıma,
Göğsümde bir burukluk var
Kararsız dünyamda karar anımdın
Vazgeçtiğim hayatımda vazgeçilmezimdin
İçimi açsam inancımın merdiveniydin
Kalbimi açsam canımın kaynağıydın
Çocuksu sevincin gözlerimin parıltısıydı
Sen başka kollarda aşka koşarken
Ben küçücük bedenimle okul sıralarındaydım
Sen hain aşkları kapalı gözlerinle yaşarken
Ben serseri gençliğimi sokaklarda sürttürüyordum
Bir gün bitkin düşerken sen,
Çıkıverdim saf ve temiz kalbimle ben
Yine bir gece vakti
Yalnızlığımı bir dumanla çoğullaştırıyorum
Kimi zaman soluğumu kesiyor
Kimi zaman bana nefes oluyor
İçimi acıtıyor kimi zaman
Senin aşkının acısını bastırmaya inat
Gökyüzünde bir yıldız
Uykusuz gecenin sabahına bir ışık
Sessizliği yırtan bir çığlık
Damarlarımda dolaşan deli kan
Gözyaşlarımla yıkanan duygum
Sevil...
Yol gösterin bana dostlarım, ışığımı yitirdim
Çok uzaklarda bir şehirde kaldı şirinim
Aştım yaşlı gözlerimle yolları dağları
Kavuşmak nasip olmadı
Kaldım yaban ellerde gözlerim ağlayıklı
Yitirdim Işığımı..
İlkler hep başkadır,
İlk dokunuş, ilk göz ağrısı ve ilk pişmanlık
Biliyor musun ilk senin elini tuttum
Gençliğimin o heyecanlı tutkulu döneminde nasıl bir heyecanla tuttum bilemezsin
Gözlerine bakamıyordum sadece o ufak dokunuşla seni hissediyordum
İçim gülüyordu, gözlerim yaşarıyordu, kalbim titriyordu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!