Murat Boğurcu Şiirleri - Şair Murat Boğurcu

Yağmur bu şehre yağınca
Sevdanın hutbesini okur kuşlar.
Giden trenlerin saatidir
Ve o vakit ayrılık başlar.

Karanlık kalbi örtünce

Her gün biraz daha ölüyorum
Aynalara düşman gözlerim.
Hesabını soracağım
Bir ben kalmadı yüzümde.
Kendime yabancı
Kalbime ağır gelen bu sancı…

Çocukluğumun sırtındaki yara izleri,
Morluklar içindeki gençliğimdir memleketim.
Kar yağdığında kaybettiğim şekerlerimi
Hala arıyorum bulanık rüyalarda.
Uzun sakallı dedelerden korkarım hala.
Niyet etmediğim günlerde

Çocukça oynuyorum kederle kendimin dışına taşmadan
Bir kapatıyorum gözümü sımsıkarak soluğumu
Ağlıyor kafamın içindeki Kafka.
Sonra bir sessizlik çığlığın ağzımda biriktiği
Ve gül gülüş ağzına doluştuğu...
Divanlar dergâhlar pazarlar ve

Geldiğim ve gideceğim yerim-sen
Sonrasını hiç düşünmedim.
Ne kadar zor hayat deyipte
Arkama bakmadan
Sana doğru yol alıyorum.
Yarını düşünüyorum.

Dağıldığın bütün zamanlarımda
Elimle yüzümü silerim.
Deliyor avurtlarımı
Sesinin geçmiş zaman kalıntısı.

Olmayan yüzüne kapaklanır

Aklımdan koparılmış harflerle
Bir haykırışı giyiniyor sesim.
Konuşmasam kapalı kalsam dünyaya
Sessizliğimi ölüm zannederler
Oysa kalbime dolan ses sensin.

Kirli sudan uzaklaştıkça
Aydınlandıkça hava,
Defterimdeki kumbarada biriken
Yazdığım bir çok şeyi
Dışa vuracağım korkum azaldıkça.

Kuşların vaazı var
Seslerinde kırık harflerin goncası.
Kurak akşama tüküren kediler
Sakatatlıyorlar çöplerini
İkindi kavgasında.

Gidemediğim bütün yolları
Bekleyerek biriktirdiğim
İyileştiremediğim hayatımı getirdim.

Beni tanıyan hüznü
Örseledim ateşe verilen kalbimde.