Biri vardı, eskiden ben,
Bir kalp vardı, ama artık sen.
Gözlerimde kaybolan bir umut,
Şimdi silik, bir yara, bir iz.
Beni tanıdın mı, hala aynı mı?
Gece çökerken usulca, şehrin ışıkları sönüyor
Bir sessizlik iniyor, kalbimle konuşuyor
Bir banka oturmuşum, yorgun bir adam gibi
Yıldızlar sanki dert ortağım, sen gibi
Kimsenin kimsesi değilim, böyle daha güzel
Yalnızlık beni sarar, gecelerde bir rüya
Her adımda bir iz, bir yolculuk, bir şeyler daha
Bazen kaybolurum, bazen bulurum kendimi
Ama hiçkimseye ait olmadan, daha huzurluyum şimdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!