Eller diyor ben bahtiyarmışım
Gülmez oldu yüzüm çarem ne?
Aşığım deli gibi sevmişim
Kanser, cüzam, verem ne?
Acep beni böyle bırakır mısın?
Anladım ki yaşayamam ben sensiz
Anladım ki imkânı yok imkânsız
Mutlu günler bizimdir dertsiz tasasız
Sabret gülüm zaman her şeye çare
Bedenim ayrılsa da ruhum kopamıyor
Akşam vakti efkârlıyım ben yine
Bir şiir yazayım dedim bekleyenime
Türlü türlü hayaller girse de beynime
Seni bana unutturmaz bir tanem
Çektim, öğrendim ayrılık yamanmış
Yüzüm gülse de içim kan ağlıyor
Bilmediğim bir şey beni bağlıyor
Ayrılık acımasız yüreğimi dağlıyor
Yoktur sevenim garibim bu dünyada
Tüm çileler tasalar bana yazılmış
Sevse sanki mesut mu olacak
Mutluluk sanki onu mu bulacak
Çektiği yanına kar kalacak
Bir çıkmaz yoldur garibin aşkı
Elini uzatır kimse tutmaz
Ayrılığı kaderim saydım çaresiz
Her gün yalnız, tek başıma kimsesiz
Bir gün bir köşede ölürsem sessiz
Bir garip ölmüş derler hayatı neylesin
Bunca çile arasında tek zenginliğim
Hazan mevsimini yaşarken gurbet ellerde
Gurbet türküsü söylenir dillerde
Kazaymış, ölümmüş başa gelir de
Ayrılık pek yaman çekilmiyor gülüm
Her anım ızdırap her anım acı
Güvenme gençliğinin verdiği heyecana
Basacak seni de bağrına toprak ana
Ne malına sırtını dön ne de evladına
Aynada gördüğün çehrene güvenme
Güvenme yalancı dünyanın hazına
Erkek gibi tuttuğum nöbetimde
Kadın gibi ağlamayı öğrendim
Sılamdan uzak gurbet elinde
Kor gibi yanmayı öğrendim
Umutla yaşarken şu dünyada
Dün geçmişte kaldı yarın var mı?
Hazırım ölüme her ölen ihtiyar mı?
Ahirette kim tutar elimi yar mı?
Güvenmem kimseye alır giderim başımı
Dünya malı size kalsın bir fatiha yeter
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!