Güneşin olmak isterdim
sabah uyandığında ilk beni görmeni
gördükçe parlayan gözlerini
içten gülümseni isterdim
görmedikçe hüzünlendiğini
ağladığını görmek isterdim
inkar etmiyorum güzeldin
hem de çok güzeldin
ama benle olduğun sürece
bende olduğun sürece güzeldin
ve sen çekip gidince
bir daha o güzelliği göremedim
Aşkı
Sevgiyi
Kalbin küt küt attığını
Sana anlatamamak
Yüreğin alev alev yandığını
Sensiz uyanmanın zorluğunu
güler yüzlü hüznün adamıyım
mutluluktan ağlamak gibi farzet
ya da
bir kuzey iklimi gibi düşün
hani bi an güneşlidir gökyüzü
ardından bir sağnak patlar
acımayacaksın
yapılan ihanetlere
sevgini aşkını bi kenara atıp
bırakıp gideceksin
aldırmıycaksın
akan gözyaşlarına
Ah be İstanbul
Ne yazık ki
artık şiirlerde ki gibi güzel değilsin
Ne
Orhan Veli'nin
gözlerini kapatıp
Öyle kırgınım ki insanlara
İçindeki şeytanın sözünü tutup
kalp kıranlara
kendini beğenmişlere
Kırgınım insanlara
Dünyaya tapanlara
Bizler mutluluğu
Hep farklı yerlerde ararız
Kimilerimiz aşkta
Kimilerimiz sevgide
Kimilerimiz de parada
Oysa mutluluk
ölü sokaklara gömülüdür düşlerim
loş ışıklar altında güneşi beklerken
çığlık çığlığadır baykuşlar
bir çocuk gibi hıçkıran ay karşısında
wahşi bir senfoni diriliyor kulaklarımda
... oysa yol kenarına dökülmüş varoşlardan ibaret
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!