O kadar zar ki yanlızlık,
anlatılmaz bir duygu sanki,
bir köşede kalmak amansızca,
anlamamak sölenen yalanları,
ama bazen güzel bir duygu yanlızlık,
düşünmek yok yarını aşkını,
Şafağım karanlık sensiz,
artık ayrılık zamanı yakın,
ve belki senden uzak olacağım,
umudum olursun zannetmiştim.
Güneş dağmaz,hatırlamazsan,
nefes almak haram olur ömrüme,
Sen her gece uyurken,
ben karanlıklarda geziyorum,
ve yağan yağmurla ağlıyorum,
ağlayan ben miyim yoksa yüreğim mi.
Anladığım geriye kalmış bir kaç anı,
ve hayatın anlamını anlama çabası,
Nefes almam için kokun gerek,
yaşamam için ise senin sevgin.
Bir tebessümdü istediğim sevginden,
ve kapatmak gözlerimi seninle.
Yaşadım aşkın en güzeleni,
gördüm zülmün en büyünü,
Bir dönsen geriye yeniden,
sevsen saf ve temiz sevginle,
isyen etmesem hayata zalimlerle,
küsmesem kadere,gülsem insanlara,
ağlamasam ıslak gecelerde,
hasret çekmesem sevgine,
Bir sevgi vardı içimde,
hiç gün ışığı görmemiş,
ve bir günlük sevdalarda aramadım onu,
bir gün yüreğimin sesini dinledim,
bulurum sanmıştım,sevdim canımdan çok,
ama aslında buldum sanmışım,ve kırıldı ümidim.
Alışamadığım bir senin yokyuğun var,
birde o hayin gidişin,ne hayalimiz vardı ne düşler.
Unutamadığım bir öpüşün var dudağımda,birde sözün kulağımda,yokluğundan usandığım bir gece daha,
bıktığım yanlızlıklarda ve hüzünlerde.
Unutamadıhım bir güzlerin var,birde zalim gidişin,
beni karanlıklarda bir başıma attığın zulmün.
Ne yağmurlar yağtırdım yüreğime,
ne haykırışlarla yandım kaderime,
senin gittiğin gün kağrettim kendime,
seni bu kadar sevdim diye.
Şimdi yağan yamurla ağlıyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!