Gece düşler kurmak için balkondan şehre bakıyorum.
Trampetlerin sesleri geliyor uzak ışıklardan.
Gözlerimde binlerce yüz,
Tutuşmuş ve yalnız.
Hangi balkona baksam, kavgadan yeni çıkmış,
Belki,
Babam kül’e dönüşmüş kentte
Yitirirken ölümü,ustası vurulmuş
Bir çocuk gibi incinirdi yalnızlıklara.
Belki,
Aşka giydirdik hüznümüzü
Mavi gemilere yükledik
Sürdük hayatın deltasına
Şimdi biz mi suçlu olan
Yoksa kentler mi!
Bindiğim trenlerde başladı ayrılıklar
Hangi vagona baksam, çocukluğumdan
Kalan bir anı var.
Bilsen, kaç kez kaçak binip
Geçtim kendi geçmişimden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!