MURAT ABim Şiiri - Cemşit Delil Orhan

MURAT ABİ’YE
Güzel güneşli bir gündü
Ta ki saat onbir oluncaya kadar
Amcamın haykırışlarını
Evinizdeki kalabalığı görene kadar
Ve bir ümit ölmemiş yaralı
Hüzün ile sevinç göz yaşlarının birbirine karıştığı an
Ve o an …
Küçük bir çocuk olan bırivan’ın haykırışlarını duyana kadar
Bir adamın yaşlandığını hisseder gibi oldum
Sesi kısılmış gözleri şişmiş o adam
Metanetli duruşuyla isif amca
Gidişinle çocuk olmaktan kurtulan ve
Bir anda omuzlarına büyük bir yük bıraktığın Fırat
Üzülmenin ne olduğunu hep bizden daha fazla bilen
Sürekli dışlanan Vedat
Seni hatırlamadığı için en şanslı
Ve yine seni hatırlamadığı için en şanssız diyar
Hala aklına geldiğinde yüreği parçalanan annen
Ve diğerleri
Hepimiz gidişinle yıkılsakta bir gün seni göreceğimiz umuduyla ayakta kaldık
Şu an ablam yaşında olman gerekirken;
Benle aynı yaşta kaldın
Zaman gelecek belki çoçuklarımla yaşıt olacaksın
Ama sen hep benim MURAT ABİM olarak kalacaksın...