Murat Şiiri - Demet Taşocak

ağacımdaki güvercin
alçak sesle paylaşır sevdiği şeyleri
gecenin tatlı alışkanlığında

karanlığı parlak gözleriyle işleyen gece,
AY nasın da bulduğu kendisini
gündoğumunda, unutmaktır istediği.
ve bir bütün gün, her gün gibi
bazen keder ya bazen neşe
yeniden keşfedip, unuttuğun da yeniden
sonsuza alışamadığında
duraksamasız ve
olmayan bu orta yolu bulmak için
bilerek öptüğünde beni
suya düşürür bilmeden

ağacımdaki güvercin
alçak sesle paylaşırken sevdiği şeyleri.

gün döner, dutlar dökülür.