'Murakabe Şiiri - Hasan Ulusoy

Üstünde mıhlı durur başıboş deli boşluk
Altta itibar verir lakayt hayat, sarhoşluk.
Beyinler ur yüküyle bedene ağır gelir
O mahfile her giren körleşir sağır gelir
Uhdesinde saltanat yedindedir akıllar
Akılların başında akıl tutan akıl var.

Hey benim derviş dedem
Akıl bir hiçti madem
Neden cennetten çıkıp
Dünyaya indi Âdem?

O
Sen
Ve ben…
Halk olduk bir bedenden.
Mengenesinde sıktı rahim
Çağırdı menzili belli âlem
Derken dünyaya ilk defa Bismillah.
Aklı kula takdim eyledi Allah

Maymundan farkı vardır eşrefi mahlûktur o
Önde gidene bir bak ilimdir ahlaktır o
Şarkısında şehveti insana sunan saki
Köhneleşen mantıkla terk eylemiş idraki.

Diz döver ecdat eyvahhh!
Toprak isyan eder ahh!

Üç kelime: kazanıp ye yat; özet bu durum
Bir yanı sahte cennet öte yanı uçurum.
Sızılı vicdanlara rağbet eden öz varı
Çirkef dolu bedende telef ettik has yari…

Ah benim edebini ruhuyla örten canım
Edepsiz mahfillerde sükse yapan civanım
Yol kırık yolsuz yolcu menzile ters yürüyor
Dik başlı mert yolcunun dost gözünde çürüyor
Nerde güneşe aya rağbet etmeyen şuur
Serkeşleşen dünyanın hâkimi sapkın gurur

Biz de
Var mıydı bizde
Haini put eden kul
Böyle miydi ifratın
Önünü kesen makul?

Zehir zemberek sözler içi boş tamtakır
Allah’ı bildim diyen bildiysen zinciri kır
Sana ihanet eden köle ister başını
Ölümüne acıma küffar çiğner nâşını
İşte güneyin işte kuzeyin bak gör düşün
Dünyaya ibret olsun şuuruyla ölüşün
İt yemez bir ceset baş kaşımaz tırnaklar
Şuursuz bir hayatı küfrün fışkısı paklar.

Git başımdan bekleme başımda dönen ervah
Beni köle etmişler ağlayıp ederken ah
İmanlı yoldaşlarım zevke daldı dünyada
Baş secdede beklerken Allah gelmiyor yâda
Akılda dünya işi telef eder geçmişi
Yüzüstü secde eden mü’minin sefil leşi.
Kahpeleşen dünyanın çengisi bizden çıktı
Yemin eden sünepe verdiği sözden çıktı
Lanet olsun o kula kafiri methederken
Çevirmiş cihetini hak yolunda giderken.
Allah kalbe gelmez kalpler çıfır pazarı
Nasıl olur o kalpte Hakkın nuru nazarı?
Ağlarım kahrolarak arsız yüzüm karadır
Dünya derdi kalbimde iflah olmaz yaradır.
Secdede sancı çeken ruhumdan çıkar ahım
Sen döndür biz gelelim yol bitmeden Allah’ım