Muradın Yok Şiiri - Gürsel Gözütok Sükuti

Demek geldin gidiyorsun görmeye muradın yok
Açıp nazik kollarınla sarmaya muradın yok
İçerimden kan akıyor Tabip bilmez yaramı
Merhem senin elindedir sürmeye muradın yok

Hayal miydin rüya mıydın yarim karşıma çıktın
Damarlarımdan süzülüp sonra içime aktın
Bu şehirde yetim gibi öksüz gibi bıraktın
Dönüp ne hallerde kaldım sormaya muradın yok

Bir Selviye benzetmiştim yârim senin boyunu
Bu aşkın mı söyle yoksa kaderin mi oyunu
Gâh güldürdün Gâh ağlattın çözemedim huyunu
Bu aşkta çok sır gizliydi ermeye muradın yok

Düştüm senli bir sevdaya ben sabrımı sınadım
Vuslatına hayal kurdum firaklarla tünedim
Keremi imtihan ettim mecnunu çok denedim
Ferhat gibi kayaları yarmaya muradın yok

Sorma garip sükûti’nin elinde gülü kaldı
Âleme muamma gibi esrarlı hali kaldı
Mezarımda Baykuş öttü bir kuru çalı kaldı
Her yanım yıkık virane örmeye muradın yok