Muradım ''İstanbul'um''

Muradım ''İstanbul'um''

Kalbimde küfesi aşkın,
Sokaklarında bir ben yalın ayak...
Gölgem öpe-dursun taşlarını,
Seyyahların muradı ''İstanbul'um''.

Mavin sûzinak olur akar içimden,
İki yakamdan silkeler yüzen gelinlerin.
Bir yanım saraylarında kuşanır tacını,
Bir yanım Salacak'tan izler lâl-i aşk'ını.

Eflâtun duvağın olduğunda gecene,
Tığların nakşeder semaya, segâh haykırışları...
Kubbe kubbe açınca da çiçeklerin;
Suyunu öpe öpe uçar o beyaz kelebeklerin.

Galata'nda şehadetin uzanır yıldızlara,
Eteğindeki günahlardan habersiz...
Beykoz'un, karanlığını çeker üstüne,
Çeşm-i bülbüllerim de kalır sahipsiz.

Göz süzer ruhumu uzaktan adaların,
Duyulur sesi birden, ritmi dinmez faytonların.
Kızakları çocukluk ninnimi söyler hala,
Yalnızlığımın şahidi mahzun Kınalı'nın.

Çehrenin ilk cevheri hızman,
Hayal sandalımdır 'Kızkule'n''.
Ümitlerimin son şahidi kalsın tek,
Yansın dönsün ateşimde 'Kızkule'n''!

Eyüb Sultan'ın mağrur ve yorgun,
Kamburunda nişanın kundaksız şehidler.
Müjdenin gülünü anıp gönülde açsın yine,
Muradı ''İstanbul'um'' olan tüm fatihler.

(Muhammed BAŞDAĞ)
''16,04,2006''