Muradım Şiiri - Burhan Kadah

Yeminlerin kutsalı
Kendini kınayan nefse
Kemik kemik toplanan ünse.
Günah insanın
İnsan günahın peşinde.
Kıyametse
Çaktığında şimşek gözlere
Tutulma vakti geldiğinde kamere
Sorduğunda insan “kaçacak yer nere? ”
Gözler dikili her sipere
Siperlerse yazılmış deftere
Bu telaş gününde
Nefsin önünde
Dilde korkunç depreşme
Gözler irinden çeşme.

Dünya, dünya sevgili dünya
Dün vardın, hani bugün ya!

Can köprücük kemiklerinde
Izdırap nefsin zehrinde
Bel kemiğimde çatırtılar
Nerede sığındığım gölge çatılar.
Sevk günü huzura
Can mı dayanır bu dehşet zuhura.

Ben yalanlamadım,
Atmadım çalım bir adım
Parlayan bir yüz, tek muradım…