Murad Alamam Şiiri - Nebi Ünler

• 

  Ramazan Gökçe

  Murad Alamam
  
  MURAD ALAMAM
  
  Sen Yağmur Orkun’a ben de O…’a
  Kıyamazsın gülüm, ben de kıyamam.
  Belli ki gelmezsin asla Kozan’a
  Bitişin suçunu, sende aramam
  
  Ceket ilikleyip, tekmil verenler
  Güya üzerine kanat gerenler
  Zincirim yüzünden kanım derenler
  Gel demezsin gülüm, sana varamam
  
  Çirkeflik yapıp da, pusu kuranlar
  Senin üzerinden, beni vuranlar
  Kapının önünde nöbet duranlar
  Gelip seni doya, doya, saramam
  
  Ne kendini avut, ne avut beni
  Kapalı yolumuz, bulamam seni
  Yok yere, çürüyen, papatya teni
  Koklayıp, okşayıp, murad alamam
  
  Orda da bulurlar, kaçmak boşuna
  Aşiret töresi gitmez hoşuma
  Sürme beni gülüm, hiç yokuşuna
  Bela getiririm sana yaramam
  
  En iyisi benim, kendimi gömmem
  Mutluluğun için, sessizce ölmem
  Duyarsam mutludur, kederle sönmem
  Unut beni, artık! sende kalamam
  
  Yılgın Yağmur helal etti hakkını
  Yüreğinde taşır senin tahtını
  Yazan böyle yazmış benim bahtımı
  Bu dünyada asla mutlu olamam.
  
  Adana, 01.12.07 - 08.48 Y.Yağmur
  
  Nebi Ünler
  
  teşekkürler dost,,mükemmel bir şiir,,kutlarım yüreğinizi,,

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)