Murad Şiiri - Solmaz Akça

Bazen içiniz sebepsiz yere sıkılır.
Okuduğunuz dualar fayda etmez...
Dökülen kurşunlardan hayır gelmez...
Karanlık bir kuyuya düşerken bulursunuz kendinizi,
üstelik dibi yoktur...
Sevmenin ne demek olduğunu,
insanın canını nasıl yaktığını en iyi siz bilmişsinizdir.
Boş yere yanmamışsınızdır cehennem ateşi olan aşkın yalan yeminlerinde...
Günaha soymuşsunuzdur bedeninizi,
baştan aşağı örtünseniz de kapanmaz aşkın arsız lekesi...
Dudaklarınıza sürülen şehvete kurban gitmişdir masum gülüşleriniz.
İsteseniz de siz artık...

Bilirsiniz gün geceye koşar, gece güne...
İkisi de kavuşamadıkları için aşıktır belki birbirine...
Belki de kavuşsalar bambaşka bir renk,
bambaşka bir hayat çıkacaktır ortaya...
Ama onlar kavuşmanın aşkı tüketeceğine inandırılmışlardır...

Düşerken siz dipsiz ve karanlık kuyulara, birden muradınıza erersiniz...
Bir ışık gözlerinizi alır ardından bir el tutar sizi,
çekip çıkarır umutlarınızı gün yüzüne...
Önce arındırır sizi kirden, pislikten...
Ellerinize düşen su damlalarına benzetir gülümsemenizi...
Döktüğü suya karışır gözyaşlarınız, ilk defa saf olmayı başarmışsınızdır...
Size hayatın güzel yanlarını gösterir.
Güneşin her gün doğduğunu hatırlatır...
Her acı bir sevincin habercisidir, der.
Kendi sevincini size de sunar aniden.
Oysa siz hayatta her şeyin çıkar olduğunu düşünmüşsünüzdür o ana dek.
Her adam hikaye olmak isteyen,
her yardım eden kişi yazıya dökülmek isteyen bir çıkarcı demekti.
Oysa muradınız öyle değildir.
Utangaçlığın ve alçakgönüllülüğün altında
yazıya dökülmek istemeyen garip bir varlıktır.
Kimi melek, der... Kimi deli... Kimi ruhani...
Ama siz bilirsiniz ki o başka bir şeydir...
Uçucu ama akılda kalıcı, baştan çıkaran bir parfüm gibi...

Bilirsiniz ki yanınızdadır artık o...
İstediğiniz gibi ya da dostça...
Kaybetmek istemezsiniz o gülen,
huzur dolu bakışların içinizde bıraktığı heyecanı...
Kaybetmek istemezsiniz onun sizde bıraktığı tatlı ve çakır keyif hali...
Kaybetmekten korkarsınız sonra...
Oysa oturup sohbet edebildiğiniz
ve kendinizi olduğunuz gibi açabildiğiniz bir o kalmıştır yanınızda...
Dostluk denilen, tanımadığınız o duyguyla tanışırsınız sonra geç de olsa.
Demek ki heyecanla paylaşılan her duygu aşk değilmiş
geç tadarsınız yanınızda güvenilecek bir el bulmanın tadını...
Öyle bir muraddır ki bu, omuzunda ağlarsınız.
Size güç veren sözleri sıralamasına hayran kalırsınız.
İçinizi okuyan gözleri vardır onun,
hangi hamleyle ilerleyeceğinizi de bilir.
Üstelik gamzesine düşen buruk acıları vardır onun da...
Ve burun kanatlarına konan saklı arsızlıkları...
Onunda camdan kalbi vardır.
Sizin ki gibi her an kırılabilir.
İçi dışı birdir, çıkarsız yaşamanın hazzını bilir.
Yaşadığı acılar varsa bile, saklar gülümseyen paravanının ardına.
Hayat çok şeyi yaşamasına engel olmuştur da,
belki çayına attığı şekerlerle intikamını alıyordur hayattan, kimbilir?
Belki de sizinle ilk kez lünaparka gidip,
çocukluğunun elinden tutabilecektir...
Farklıdır muradınız bilirsiniz...
Ve sizi hiç bırakmasın istersiniz...