Murabba Şavkını Ateşinden Zer Olur Da ...

Göremem dedim amma, naçar gördüm seni ey cevri nazım
O benim dedi endamı işvede bir cevri nazım,
Halimi gördüler de benim pirler divanında,
Dediler ki, aman vermez çehrene efkarın var ey cevri nazım;
Razıyım zindana gönül sirkatinden,, çünkü hüsranım,
Lebi lisanın duydum, serim şimdi bu halde, mahı mihranım,
Alma beni kaşın altına, düşerim gözlerinden ahdü amana
Mestine esaretten düştüm bu gamı kedere ey cevri nazım ?
Bu dünyadan bende bizarım,amma lehvide yazılmış,
Her günüm de bitabımın naçarından artar küsarım,
Böyle giderse harabı viranıma, gelsede son baharım ,
Nasıl açılır bu gönülde gül, bu elemi gam içinde, ey cevri nazım?
Seni de yakmasın benim gibi inkisarım,
Bu dağlar her gün göçer, sebebi efgânı zarım ,
Zira beni kandıran bir gönlün mihmandarıyım,
Gel beni kurtar bu nizamı berzahtan, ey cevri nazım!
Hergün giderim camele çoban gibi, taciri kervan ile,
Ya saba gelir tufan olur, ya örter bizi kumdan tufan ile ,
Nara düşünce gönül şimdi, küfran oldu aşkı ünzile ,
Her yanım zifte düştü, her yanım su yerine, ey cevri nazım,
Şavkının ateşinden zer olur da akardı dünyada her yer
Ya zulmetine esir diyecekler, ya firkate zindan olur düştüğüm yer,
Ben Hikmetin hilkatiyim amma, senin nazar berzahına garkolurum ,
Sonra dolsada çilem , kurtulsam kederinden o zaman ey cevri nazım
Enver Ünver