Murabba Azat Et Beni Münzevi Uzletten

Şadol gönül senin istediğin o mevsim yolda
Çiçekli bir oba konağı diye söylenen elde ,
Bize acı gelen hüzün vardı, kaval, sesinde,
Gönül Azat et münzevi uzletten hicranım sende.
Dallar kuru değil,yaprak dökülmüş,
Bir tınazdan düşerek yere ekilmiş ,
Sor, seni daldan atan acaba kimmiş?
Kederlenme menekşeler açacak, çiçekler sende
Gülzar dan bir dal aldım vermeye, sana varıpta
Tebessümün sardığı yerde, sevinç dorukta
Bir zamanlar sanki keramet vardı, deri çarıkta,
Şimdi, altın, sefir, kehribar gibi topuklar sende ,
Benim dünyam sensin, onun yerine gönül şadolsun
Buraklarla yol alsın semaya doğru koyulsun,
Çimenlerle, tınazlı harmanlar, burada kalsın,
Sırların iksiri sende, aldığım nefes, zamanım sende,
Cismi cevrin dururken, varıp gevherine neden tutulmak?
Sende sırlar dokunmuş düğümlerde çözülmez ilmek
Senin ihtişamın önünde vecd içinde eğilmek
Kevni himmetim varken, neden beni cerheden o tuğyan sende?=.
Enver Ünver