Müptezel Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Bar bağlamış yüreğinin her yanı
Zemzem sürsen arınmıyor müptezel
Tavaf etsen tekrar tekrar kıbleni
Hakk korkusu barınmıyor müptezel.

Dağıtılmış cennetlerin tapusu
Elindeymiş sıratların kapısı
Hani sende vicdan ahlak yapısı
Baktık amma görünmüyor müptezel.

Ahkâm kestin dayılandın düşmana
Ne kalmıştı okyanuslar aşmana
Âlem güldü yel yepelek koşmana
Yine bundan gocunmuyor müptezel.

Hem hakimsin hem savcısın kadısın
Allâmesin dürüstlüğün adısın
Eski çağın taş devrinin tadısın
Tarih böyle korunmuyor müptezel.

İlk sözünle son sözlerin çelişti
Şakşakcılar el çırptıkca gelişti
Tilki, çakal, sırtlanlara alıştı
Bozkurt ite bürünmüyor müptezel.

Kemâliyim ben dönmezem davadan
İnanmam ki nur yağdırsan havadan
Kartal gibi uçar idim yuvadan
Çok uyanık, sürünmüyor müptezel.