M üp te la y ı m
Gözlerinde tükettim ben hayatı,
Gülünce karanlığıma ışıyan güneş olup doğdu
Ağlarken sarardım hazan yağmurlarıyla ıslanan çınar yapragı
Neden diye sordum giderken,
Biri baş ucuma diğeri ayagımın dibine mezar taşı
Yinede alamadım o gözlerden kendimi müptelayım
Ellerimi tutardı ellerin
Bazen anneminki kadar şevkatli
Bazen kulağımı koparırcasına çeken matematik öğretmeni
Bilirdin o ellerde atardı kalbim
Elveda derken göğsümden söküp alan ejder pençesi
Yinede alamadım her defasında ellerine uzanmaktan müptelayım
Bir başka kokardın sen
Ne kadar tutsamda kendimi
Ümitsiz eroinmanlar kadar tutkunum kokuna
Bahar gibi kokar çiçek açtırırdın
Ne alemi vardı kış kadar soğuk kokmanın
Yinede alamadım son nefesimde olsa koklamaya müptelayım
Saçlarından tutunurdum hayata
Bağlardı tonlarca hayata bir tek saçının teli
Cüzdanımdaki tutam hayalinin sureti
O son geceden kalan yastıkaki tek tel
Beni asmaya yetti
Yinede alamadım rüzgarda uçuşan saçlarından müptelayım
Şimdi elinde valizin
Yüzünde vakur bir gülüş
Sevişen ellerimiz şimdi tokalaşan bir dost
Ardına bakmadan gittiğinde
Beni dünyada hapsettin anılarınla yapılmış parmaklıklara
Hiç pişman olmadım seni sevdiğime
Ben sensiz yaşayamadım
Çünkü sana müptelaydım
Kayıt Tarihi : 28.9.2006 15:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazı sevgilerin tarifi imkansızdır karşınızdaki sizinle kendinin yumakla oynadığı gibi oynasada bile bile vazgeçemezsiniz ondan bir bağımlı gibi ne kadar zarar versede kendinizi alıkoyamazsınız müptela böyle birine yazıldı.
Gülünce karanlığıma ışıyan güneş olup doğdu
Ağlarken sarardım hazan yağmurlarıyla ıslanan çınar yapragı
Neden diye sordum giderken,
Biri baş ucuma diğeri ayagımın dibine mezar taşı
Yinede alamadım o gözlerden kendimi müptelayım
Sevda zor iştir.
Sevgi ve Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (1)