Müptela-i Aşk Şiiri - Kübra Arıkan

Müptela-i Aşk
İçimde uçuşan kelebekler anlattı sevgimizi
Pür dikkat dinledim duyabilmek için
Kalbimin sesiyle birlikte, eşsiz bir eda sundu yüreğime
Kanatları çırpındıkça konuştular
Ömrümüz kısıtlı ama aşkınızı görünce,
yalpalanmayı seçtik yüreğinizde
Duydukça ağladım, ağladıkça daha çok sevdim seni
Kalakaldım seni sevdiğimi anladığım o günde
Öyle nazik öyle tedirgin oldum ki,
nefeslerimi sensiz almamaya çalıştım
O rüzgârlı ürkek yüreğimi, seni sevmeye adadım
Dönüp dolaşıp yine sende durdu, laf anlamaz kalbim
Sittin senemiz varsa bir gün eksik olmasın ayrı geçirdiğimiz
Hep uçuşsun seni gördüğümde kalbimdeki kelebekler
Milâdı dolmadan, unutulmasın sevgimiz
Gözlerinin derinliğinde, zincire vursunlar beni
Ayırmak mümkün olmasın ne kelime!
Koparamasın yedi ahali baş verse
Sakin ve sessizce ölüp gideyim de bu yine sana sevdalıyken olsun
Son güz olsun geçirdiğimiz, son sözler olsun dinlediğimiz
Yeter ki ayrılmasın ellerimiz!
Ben sana tutsak bir şekilde, veda edeyim misafirhanemden
Ait olduğum yerden, seni gözetlesin gözlerim
Toprağıma değsin bahar kokun, pamuk ellerin
Dilin dualara boğulsun ki, beni saran toprağın altında bile
Şükredeyim seni tanıdığım güne.