Müptela Şiiri - Yaşam Pınarı

Hastalığa yakalandım, müptelayım.

Karşımda büyük bir orman,
Çok soğuk, son baharın ilk günü.
Kuşlar göç etmiş,
Öyle bir ayaz var, unutursun dünü.
Ayrılamam buradan, seviyorum,
Müptelayım.

Önümde uzunca bir yol,
Gecenin bir vakti, ıssız.
Kurtların ayak izleri,
Öyle karanlık, çok sessiz.
Dönemem bu yoldan, yürüyorum.
Müptelayım.

Bir Pınar var, görüyorum,
Ona varan yollar çakıllı, çok uzak.
Çok susadım, serap mı görüyorum?
Öyle güç inanmak, sanki tuzak.
Vazgeçemem, koşuyorum.
Müptelayım.