Müptela Şiiri - Nur Ünlü

Yaşamak kanatlanıp uçmak değilse
Yerde kalıp yürümek midir ,
Koşmak isterken hem de.
Bir pamuk ipliğine tutunup uçurum kenarlarından geçmek değil de nedir?
Yüzüm tarihten alır şeklini,
Dışım içime müptela ,
Kalbim tarumar bugünü yaşamakta.
Minnet edip vurduğum kapıda bir zebani durmakta.
Taş ile gedik açtım sonsuzluğa,
Günleri katlayıp doldurdum sandığa,
Ayık değilim müsebbibi düşündüklerimdir zira,
Ne ben bana ne sen bana derman olamazsın asla.
Ellerim ıslak yalnızlığın sessizliğini uğurlamaya,
Nokta dahi küsmüş virgüllerle yaşamama,
Ben ezeli olan ancak ebediyete gönlü mutmain,
Tutulur nutkum, kurur yapraklarım,
Tahtım bihazan olunca.
Esranur Ünlü Kaya