Bomboş bir şehrin sersefil sokaklarında
Şerit gibi dizilmiş araçlar artarda yalnız
Nereden çıktı bu can alıcı bakışlar yanında
Elektrik tellerine konmuş kuşlardı komşularımız
Bir yok oluş hikayesiydi sonbahar zamansız
Kayadan farksız sert çehresinin altında
Yaprak döküyor buna inat ağaçlar arsız
Surat asıyor, kadere boyun eğmiş çiçekler şanında
Sensiz bomboş arkadaş bu şehir bu sokak
Kaybettik kardeşim gençliğimizi yakarak
Kulağım hasret kalmış çocuk seslerine
Komşu teyzenin kızının yanağımı öpüşüne
Haksızlığa gelemez çabuk öfkelenir dik
Bir tasa kaşık atar aynı kıza sevdalanır dık
Bakkal amcanın camını kırdığımızda soluk soluğa
Koşardık umursamadan kadere inat mutluluğa
Kayıt Tarihi : 2.10.2013 05:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!