Müptelâ Şiiri - Özcan Bortepe

Sanma ki bedduadır,dilimdeki sitemim,
Kirpiğinle aşina akan yaşa müptelâ.

Zümrüt-ü anka mısın,yoksa bir ebabil mi?
Üzerime attığın canım taşa müptelâ.

Müebbet hüküm yedim,mahkumum gözlerine,
En güzel cezadayım,can yakışa müptelâ.

Varsın yaşamayayım en tatlı baharları,
Gönlüm,seni beklerken,kara kışa müptelâ.

Sevdiğim gecelerim, ihanet etti bana,
Zifiri karanlıktan,gün,doğuşa müptelâ.

Huzurum senle gitti,firari umutlarım,
Sana selam götüren,cümle kuşa müptelâ.

Sükûtun ikliminde en sade muhabbetim,
Tenha kaldırımlarda bir sarhoşa müptelâ.

Şu sineme çektiğim,nice isyanım varsa,
Birer kurşun oldular,son vuruşa müptelâ.

Seni görmeyen gözler,her dem diyor ki bana:
“Unut onu garibim,aşkın boşa müptelâ.'